Esmee Geerken ontving een bijdrage voor het schrijven van een roman over drijven in het donker en het leren dragen van je gaten. De Gatendragers vertelt het verhaal van Emerald, een jonge aardwetenschapper met vier losse stukken hart, die op een dag bij een Hollandse Iep gaat zitten, in het park tegenover haar nieuwe woning. Vanaf dat moment begint een reis door de tijd, via de archieven; de jaarringen van de Hollandse Iep, het gesteente van de Aarde, en de observaties van het Heelal. Allemaal vragen zich af hoe het zover kwam, en of het opnieuw mis zal gaan. Waarom ging Raaf weg? Wat als de melkstroom tot stilstand komt? Wellicht is het mogelijk de richting van de tijd om te keren, en terug te gaan naar achtergebleven kamers. Esmee is een Nederlandse kunstenaar en aardwetenschapper, met een hybride praktijk geïnspireerd door o.a. de schelpen van foraminifera, (zee)bodemsedimenten, biomineralisatie, architectuur en filosofie. Haar artistieke projecten verkennen hoe organismen, zoals mensen, hun schelpen vormen binnen een omgeving. Esmee is specifiek geïnteresseerd in het grensgebieden tussen leven en niet-leven, tussen orde en chaos, en in de interacties die plaatsvinden in het bouwen; het creëren van een binnen in het buiten, en balanceren van de permeabiliteit van onze omhulsels, van geest tot wolkenkrabber, van taal tot CO2. In haar projecten werkt zij samen met wetenschappers, kunstenaars, ontwerpers en architecten, en de materialen en wezens die ze tegenkomt als aardwetenschapper, zoals meeuwen, saharastof, foraminifera, en oceaanstromingen.