Living Stone: Ritual Technologies of Copper

Li Yuchen ontving een bijdrage voor het ontwikkelen van nieuw werk. Living Stone: Ritual Technologies of Copper is een project dat zich richt op het materiaal koper. Koper is geen dood materiaal. Het ademt, het herinnert. Het oxideert, verandert van kleur, reageert op aanraking en lucht. Voordat het onzichtbaar werd in onze bedrading en waterleidingen, schitterde koper in de heilige ruimten van de wereld — in graven, in klokken, in munten die aan goden werden geofferd. Dit project stelt voor dat koper en zijn verwante gesteenten — brons, malachiet en anderen — geen loutere grondstoffen zijn, maar dragers van oude intelligentie. Het zijn technologieën van verbinding, dragers van herinnering en spirituele infrastructuur. In een tijd van ecologische ontwrichting stelt dit project de vraag: wat betekent het om op de juiste manier in relatie te staan tot de materialen die onze wereld bijeenhouden? Als we opnieuw zouden leren omgaan met koper zoals onze voorouders dat deden — niet als gebruiksvoorwerp, maar als partner in ritueel, als een wezen met handelingsvermogen — zouden we dan onze relatie tot de aarde zelf kunnen herbedraden? Door ritueel te begrijpen als technologie, en technologie als ritueel, vervaagt dit werk de grens tussen het heilige en het gemaakte, tussen het mythische en het metallische.

Li is kunstenaar, moeder en gemeenschapsbouwer. Haar praktijk baant wegen door migratie, herinnering en het opnieuw betoveren van de wereld. Beïnvloed door de wateren van de Chang Jiang-rivier en haar diasporische ervaring, richt haar werk zich op het herstellen van relaties, voorouderlijke kennissystemen en vormen van magie die door de moderniteit zijn verdrongen. Via installaties, video en performance creëert Li ruimtes die uitnodigen tot collectieve reflectie, herinnering en herverbinding met het pluriversum. Haar praktijk is geworteld in belichaamde kennis — de diepe herinneringen die ons aardse lichaam, onze gemeenschappelijke lichamen en onze relationele lichamen met zich meedragen. Ze onderzoekt hoe deze kennis tot leven kan worden gewekt en verweven in collectieve participatie via gedeelde verhalen en wederzijds leren. Zo worden haar werken plekken van ontmoeting. Door haar eigen ervaringen in deze momenten te verweven, nodigt ze toeschouwers uit om stil te staan bij hun eigen positionering en nieuwe vormen van verwantschap te verbeelden.